Dünya Sağlık Örgütü, 2020 yılında koronavirüs hastalığı için pandemi ilan etti. Bu hastalık tüm süreçlerin yanı sıra eğitim sürecini de etkiledi. Bu çalışmanın amacı, koronavirüs pandemi sürecinde üniversitelerin hemşirelik eğitiminde kullandıkları yöntemleri ve bu yöntemlerin akademisyenlerin zihinsel iş yükü üzerindeki etkilerini belirlemektir. Çalışmaya Türkiye'deki tüm devlet ve vakıf üniversiteleri dahil edildi. Araştırmacılar tarafından hazırlanan çevrimiçi anket ve NASA-TLX iş yükü endeksi 1427 hemşire akademisyene gönderildi. Anketi dolduran 292 katılımcı örneklemi oluşturdu. Çalışmada en sık kullanılan yöntemin senkron uzaktan eğitim olduğu bulundu. Akademisyenlerin mental iş yükü ortalamasının 63.87±16.25 olduğu saptandı. Uzaktan eğitim kullanan akademisyenlerin çaba ve performans puanları ile “65 yaş ve üstü” yaş grubundaki kadın akademisyenlerin hayal kırıklığı ve zamana yönelik talep puanları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu. Araştırmada ayrıca hayal kırıklığı alt boyut puanı ortalamasının cinsiyet ile ilişkili olduğu ve kadın akademisyenlerin hayal kırıklığı puan ortalamasının erkeklere göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu saptandı (p=0.050). Araştırmamızda koronavirüs pandemi sürecinde en sık kullanılan eğitim yöntemi olan uzaktan senkron eğitimin akademisyenlerin iş yükünü ve zaman gereksinimlerini arttırdığı saptandı.

PURPOSE: This purpose of this study was to evaluate the effect of pelvic floor muscle exercises (PFMEs) on bowel evacuation problems and health-related quality of life (HRQOL) following ostomy closure. DESIGN: Randomized controlled trial. SUBJECTS AND SETTING: Forty individuals following ostomy closure consented to participate in the study; 6 participants (15%) did not complete the trial (2 died and 2 required a second ostomy) yielding a study sample of 34. Participants were randomly allocated to an Exercise Group (EG, n = 17) and Control Group (CG, n = 17). The mean age of the EG was 55.7 (SD 12.6) years, whereas the mean age of the CG was 62.0 (SD 12.1) years. The study setting was the surgery clinic of 4 hospitals in Ankara, Turkey. Data were collected between December 2018 and May 2020. METHODS: The study intervention, PFME training by a clinician, was administered to participants in the EG; CG participants received no information regarding PFME. Data were collected during face-to-face interviews on the day before discharge and by phone at the first, second, third, and sixth months after surgery. A questionnaire was used for data collection that queried a demographic and pertinent clinical questions, along with the Assessment Form for Bowel Evacuation Habits and Psychosocial Problems, Wexner Scale, and the Short Form (SF-36) Health-related Quality of Life Scale. Descriptive statistics and Mann-Whitney U test, t-test, Pearson-χ 2 test, Fisher’s Exact test, Friedman test, and Cochran-Q test statistical analysis according to normal distribution were used in data evaluation. RESULTS: The number of defecations in the EG was statistically significantly lower than the CG at the second, third, and sixth months ( P = .002, P = .002, P = .001, respectively). In addition, the number of individuals experiencing night defecation was statistically significantly less in the EG compared to the CG at the second-, third-, and sixth-month follow-ups ( P = .001, P = .001, P = .028, respectively). HRQOL scores were also significantly higher in the EG. CONCLUSION: Pelvic floor exercises applied after ostomy closure are effective in reducing bowel evacuation and increasing quality of life. Given these findings, PFMEs are recommended for patients after ostomy closure.